SAPKIN KEMALİSTLİK

ATATÜRKÇÜLÜĞE  SIZAN  PUTÇULUK

Kemalizm’in Atatürk’ün işaret ettiği gibi bilimi rehber alanları olduğu gibi, sapkın olanları da var. Kemalizm’in sadece sağı ve solu yok. Yani, 12 Mart’çılar, 12 Eylül’cüler gibi antidemokratik, darbeci, işbirlikçi ABD’ci, kapitalizm savunucusu sağ Kemalistler ile tam bağımsızlıkçı, antiemperyalist, sosyal demokrat ya da sosyalist, ilerici ve çağdaş uygarlıkçı sol Kemalistler şeklindeki sınıflandırmaya bir de  daha ziyade geçmişte kalan sapkın Kemalistleri eklemek gerekir. Bunlar her iki grubun içinde de yer almışlardır. En bariz özellikleri Atatürk’ü ve Türklüğü yüceltmeleridir. Atatürk’ü insanüstü bir kişilik göstermenin de ötesinde de bir peygamber, hatta bir tanrı gibi göstermeye varan bir sapkınlıktır bu. Bu sapkınlar, Kemalizm’i ve laikliği bir dinmiş gibi göstermeye çalışan dincilere malzeme vermiş, adeta onlara destek olmuş, gericiliğin öne çıkmasına ve Atatürk devrimlerinin kötü gösterilmesine zemin hazırlamışlardır. Bu sapkınlığın adı Atatürk kültü’dür ama hödük kalmış, başarılı olamamış, halk tarafından kabul görmemiştir.

Ne yazık ki bu sapkınların arasında değerli yazarlar ve şairlerimiz de yer almıştır. Behçet kemal Çağlar, Faruk Nafiz Çamlıbel, Kemalettin Kamu gibi Türk edebiyatının en tanınmış kalemleri bile bu sapkınlığın aktörleri olmuşlardır.

İşte Süleyman Çelebi’nin Muhammed hazretleri için yazdığı mevlid’i taklit eden Çağlar’ın Atatürk için yazdığı mevlid:

Yüceltme sapkınlığı Mevlid yazmakla kalmaz. Bir putlaştırma yarışı başlar, peygamberleştirilir, ilahlaştırılır. Aşağıdaki dizeler Edip Ayel’e ait:

Bir gün olacaktır anıtın Türklüğe Kâbe.

 

Zindan kesilen ruhlara bir nur gibi doldun

 

Türk ırkının, en son, ulu peygamberi oldun.

 

Tutsak seni lâyık, yüce Tanrı’yla müsâvi

 

Toprak olamaz kalp doğabilmişse semâvî

 

Ölmez bize cennetlerin ufkundan inen ses

 

İnsanlar ölür, Türklüğe  Allah olan ölmez!

Olan olmuş, Atatürk Allah’la benzeştirilmişti. Artık bu dalkavukluğun sonu gelmezdi. Büyük şairlerden bu dizeleri okuyan Atatürk sevdalıları da elbette onlardan aşağı kalmayacak ve bir salgın gibi Atatürk putçuluğu toplumda yaygınlaşacaktı. Ve ırkçı bir bakışa dönüşecekti. Dikkat edilirse Atatürk’le birlikte Türklük de ırkçı bir anlayışla yüceltilmektedir. Bu örnek de Çağlar’dan:

Kaç yıldır Türkçe’ydi Tanrı’nın dili

İnsana ne ilâh, ne de sevgili

Ne de ana-baba aratıyordu

Her an yaratıyor, yaratıyordu.

Bu Halil Bedii’den:

Tanrı gibi görünüyor her yerde

Topraklarda, denizlerde, göklerde

Gönül tapar, kendisinden geçer de

Hangi yana göz bakarsa: Atatürk.

Bu da Kemalettin Kamu’dan:

Çankaya;

Burada erdi Mûsâ

Burada uçtu İsa

Bülbül burada varsa

Hürriyet için öter.

Ne örümcek, ne yosun

Ne mûcize, ne füsun…

Kâbe Arab’ın olsun

Çankaya bize yeter…

Faruk Nafiz Çamlıbel, bunlardan altta kalamazdı ve o da aldı sazı eline, döktürdü sapkınlığını:

On milyon bel, iki kat olmuşken eğilmeden

O’nda on beş milyonun boyu birden uzaldı.

Tanrı, peygamber diye nedir, kimdir bilmeden

Taptığımız ne varsa, hepsi ondan şekil aldı.

Atatürk ölünce bu defa şunları yazdı Çamlıbel:

Yürüyor, kalbimizin durduğu bir yolda değil

Kanlı bir göz yaşı nehrinde muazzam tabutun

Ey ilâhın yüce dâvetlisi, göklerden eğil

Göreceksin duruyor kalbimizin üstünde putun!

Çamlıbel “put” derse, şeriatçiler demez mi? Tabi ki onlarda Atatürk heykellerini put olarak, Anıt Kabir’i tapınak olarak görecektir.

Yusuf Ziya Ortaç da kafileye katılır ve o da putçuluğu yerleştirmeye büyük özveriyle katkı da bulunur:

Topladı avucunda yıldırımı, şimşeği

Yoktan var ediyordu tanrı gibi her şeyi.

Nur ettin Atam.

Koca bir güneşin akşam olmadan

Dağların ardında sönüşü gibi

Millete can veren, vatan yaratan

Tanrının göklere dönüşü gibi.

Her zaman ırkıma büyük Baş Atam

Tanrılaş gönlümde, tanrılaş Atam!

Tabi bu ünlü edebiyatçıların ardından ismi duyulmuş-duyulmamış birçok şair Atatürk’ü şiirlerinde yüceltmeyi sürdürdü. Bu şiirler okullarda, merasimlerde okundu. Gericilik bu sapkınlıklardan palazlandı, büyüdü. Ders alınmadı. Yeri geldi mitinglerde bile söylenir oldu.  Onlar Atatürk’ü göklere çıkarmaya çalıştıkça, Atatürk aşağı çekildi. Gerçi Cevher yere düşmekle sakıt olmaz kadr-ü kıymetten ama olan ülkeye olur.