HER YER TAKSİM! HER YER DİRENİŞ!

AKP iktidarına ve onun  burnundan kıl aldırmayan başkanına karşı biriken nefret sonunda patladı. Bardağı taşıran damla Gezi Parkına AVM yapılacağı açıklamasının ardından ağaçların kesilmeye başlaması oldu. Önce çevrecilerin tepkisi ve ardından çevrecilere tüm ilerici, demokrat, devrimci kesimlerden gelen destekle direnişe dönüştü. Polisin içinden bir kesimin insafsızca ve en faşist yöntemlerle yaptığı saldırılara rağmen kararlı kitleler geri adım atmadılar ve gece gündüz büyük bir mücadele verdiler. Polis daha fazla tutunamadı, Taksim Meydanını ve Gezi Parkını  direnişçilere teslim etmek zorunda kaldı. Ancak geç kalmışlardı, direniş diğer illere de sıçradı. 

Türkiye tarihinde bu denli büyük bir direniş, bu denli isyana dönüşen ve günlerce devam eden bir mücadele ilk kez yaşanıyor. 80 öncesinde bile, 15-16 Haziran İşçi yürüyüşlerinde bile bunun gibi şanlı bir direniş yaşanmadı. Uyuduğu sanılan halk, apolitize sanılan gençlik, korktuğu-boyun eğdiği sanılan kitleler ayağa kalktı. Ve demokratik devrimin bir provasını vermiş oldu. İşte demokratik devrim böyle bir harekettir. Demokratik devrime itiraz edenler, demokratik devrimi doğru bulmayıp sosyalist devrim tezini öne sürenler şimdi daha iyi düşünmelidirler. Milli burjuvazi kalmamışmış, küçük burjuvaziyle, ulusal güçlerle ittifak olamazmış kafasında olanlar; Taksimde her kesimden insanın olduğunu görsünler. Böyle bir kıvılcım patlar ve iktidara karşı dolmuş olan halkın tüm kesimlerinden destek gelir. Yeter ki o her kesimden bir araya gelen kitleyi koruyan, organize eden, doğru yönlendiren ve sonuca götüren bir parti olsun. Olmasa bile devrim parti-örgüt beklemez, iktidarı alaşağı eder ve demokratik halk iktidarı demokrat, devrimci önderlerden oluşturulur.

Bu direniş bir devrime dönüşmeyebilir ama iktidara şiddetli bir tokat vurmuş olacaktır. İktidar bir tepki hareketinde, sanki cumhuriyet mitingleri gibi ve onlardan daha zayıf bir miting yapılıp atlatacağını sanıyordu. Böyle günlerce süren ve başbakanlığa kadar yönelen büyük bir halk hareketi beklemiyordu. Ampulleri patladı, burunları kırıldı.

Bu direniş hiç bir gruba mal edilemez. Hiçbir parti ve grup tarafından sahiplenilemez.  Direnişe burun büküp de solcu geçinenler, her zaman söylediğimiz gibi oportünistler, iktidar yalakası yavşak liboşlardır. Yaptıkları, söyledikleri insafa, izana sığmaz. Bir parça  onura sahip bir solcu, direnişe hak verir ve iktidarın tutumunu, polisin insanlık dışı saldırılarını, kimyasal silah kullanımını eleştirir, kınardı. Çıkarları için iktidarın destekçisi olan ve böyle bir günde susan ya da direnişi eleştirenler demokrasiden, özgürlükten bahsetmesinler. Faşistlere, faşizan saldırılara karşı menfaatleri gereği susanlar da en az o faşistler kadar suçludurlar. Kimileri direnişi Ergenekon’la ilişkilendirmek istedi, kimisi Kemalistlerin, Ulusalcıların hareketi olduğu iftirasını öne sürdü, kimisi ırkçı, milliyetçi diyebilecek kadar alçaldı. İşte maskeler böyle zamanda düşer, kimin ne olduğu belli olur. Bunlar demek ki 1 Mayıs için de böyle düşünüyorlar, çünkü 1 Mayıs’a da bu kesimlerin hepsi katılıyor. Amaç çamur atmak ve iktidarı korumaya çalışmaktır. Ama artık cicim ayları bitmiştir ve hiçbir şey geçmişteki gibi olmayacaktır. Korku imparatorluğu yıkılmıştır. Bundan sonra iktidar ayağını denk almazsa, kitlelerin hassasiyetlerini önemsemezse, dediğim dedik anlayışını sürdürürse daha şiddetlisi gelebilir..