BAHAİ DİNİ

SON DİN – SON PEYGAMBERLER

Kur’an’da Ahzap 40. ayette şöyle der: “Muhammed, sizin erkeklerinizden hiçbirinin babası değildir. Fakat o, Allah’ın Resûlü ve nebîlerin hatemidir. Allah, her şeyi hakkıyla bilendir.

Ayetteki “hatem” sözcüğü Kur’an’da geçen anlamı mühürdür. Bakara 7’de, Casiye 23’de ve Enam 46’da mühür olarak geçer. Son, sonuncu olarak kullanıldığı ya da mealcilerin bu şekilde anlam verdiği tek ayettir Ahzap 40. Ayetteki ifade mühür anlamıyla çevrildiğinde “Fakat o, Allah’ın elçisi ve peygamberlerin mührüdür” sonucuna ulaşılır ki bu ifade ile Muhammed’in elinde diğer peygamberlerin mührü olduğu, diğer peygamberler adına da konuştuğu anlamı çıkar.

Kaldı ki “hatem” sözcüğü “sonuncusu” olarak düşünülse bile bunun artık başka peygamber gelmeyeceği anlamı taşıdığı söylenemez. Örneğin bu yazdığım yazı, benim sonuncu yazımdır ama ilerleyen tarihlerde yazacağım başka yazılarla sonuncu olmaktan çıkacaktır.

Ahzap 40 tartışmasında bir başka iddia ise Muhammed’in nebilikte son peygamber olduğu ama resullukta son peygamber olmadığıdır. Bu konuda nebi ile resul arasındaki anlam farkına girmeyeceğiz ki bu konuda bile islam’da farklı düşünceler vardır.

Bahai dininin ve peygamberinin Ahzap 40’a rağmen hangi gerekçeyle ortaya çıktığını bilemiyoruz ama tahminler “resullerin son olmadığı” düşüncesine dayanıldığı yönündedir. Bahailiğin din olmadığı bir mezhep sayılacağını ileri sürenler genelde sayılarının azlığı ve İslam’ı-Muhammed’i tanımalarına bağlarlar. Halbuki tüm dinler devamı olduklarını ileri sürdükleri kendilerinden önceki dini tanımışlardır. Her önceki din de sonradan geleni reddetmiş, tanımamıştır. Ayrı bir din mi yoksa mezhep mi olduğu konusunda ise sayısal niteliğin önemi yoktur. Nitekim Muhammed, İslam’ı ilan ettiğinde müslümanların sayısı bin kişiyi dahi bulmuyordu. Öldüğünde de yine birkaç bin kişiydi. Bahailik ise milyonlarca inanıra sahip. Bahai Dinine göre Bab olarak anılan Seyyid Ali Muhammed ve Bahaullah olarak anılan Mirza Hüseyin Ali, dinler tarihinin son çağındaki iki büyük peygamberdir. Bab’ın kitabı El-Beyan, Bahaullah’ın kitabı Akdes’tir. Akdes daha sonra yazıldığı için geçerli olan sayılır.

(Bab)Seyyid Ali Muhammed ve Babîliğin ortaya çıkışı:

Bahailik 19. asrın ortalarında 1850’li yıllarda İran’da ortaya çıktı. O dönem İran’da mehdilik inancı oldukça yaygındı ve yaşanan sorunlardan dolayı mehdi beklentisi had safhadaydı. Ülkede huzursuzluk ve kaos hakimdi. Bu ortamda Seyyid Ali Muhammed mehdi olduğunu ilan etti. Kendisine ilk olarak talebeleri inandı. Lakabı Bab idi ve Arapça’da kapı anlamına geliyordu. İnanırlarına da bu yüzden “Babî” dendi. Bab, mehdilik ilanını hacca giderek Mekke ve Medine’de de yaptı. Kısa zamanda binlerce kişi Babiliğe geçti. Bu durum İran yönetimince hoş karşılanmadı ve Babiler üzerinde büyük bir baskı, şiddet ve işkence dönemi başladı. Babiler de buna tepki olarak 300 kişilik kendi güçlerini oluşturdular. Zaman zaman Müslümanlarla Babiler arasında çok sayıda ölümlerin olduğu çatışmalar yaşandı. Bunun üzerine Babiler bir ormanda 2000 kişilik bir kale yaptılar ve buraya yerleştiler. Aylarca saldırıları savuşturdularsa da uzun muhasaraya dayanamadılar. Canlarının bağışlanacağı sözü verilmesine karşın 230’u hariç tamamı askerler tarafından öldürüldü. Bundan kısa bir süre sonra Zencan kentinde başlattıkları ayaklanmayı büyük bir cesaret ve şaşırtıcı bir savunmayla sürdürdüler ama sonuçta 30.000 kişilik bir ordu gönderilmesiyle ayaklanmaya katılanların tümü öldürüldü. Bab’ın emri olmasa da Babilerin isyan ve çatışmaları sürdürmesi ve Tahran’da da bir isyan yaşanacağı ve yönetime el konacağı şüphesi üzerine büyük bir Babi avı başlatıldı. Azeri ulemanın verdiği fetva neticesinde 1850 yılında Seyyid Ali Muhammed kurşuna dizilerek idam edildi. İdamdan 2 yıl sonra İran şahına 2 Babi tarafından suikast düzenlendi ama başarısız oldu. Bu suikast girişiminden sonra  Babilerin çoğu tutuklandı ve yüzlercesi çeşitli işkencelerle hunharca öldürüldü. Bab’ın cesedi yıllar sonra Bahaullah’ın emriyle Hayfa şehrine taşındı ve burada defnedildi.

Bab, yazdığı El-Beyan adlı kitabında mehdilikle kalmayıp peygamber olduğunu da öne sürmüştür. Kur’an’ın nesh edildiğini, El-Beyan’ın Kur’an’dan daha üstün olduğunu ve artık El-Beyan’ın hükümlerinin geçerli olduğunu iddia etmiştir.

(Bahaullah)Mirza Hüseyin Ali ve Bahai Dininin İlanı:

Sarayın mali işlerinden sorumlu bir vezir çocuğu olarak 1817’de doğan Mirza Hüseyin Ali saraydaki lüx yaşamı terkedip yaşayacağı tüm zorlukları göze alarak Babi olmuştu. 1852’deki Babi avı ve katliamı sırasında hapse atıldı. İran yönetimi daha sonra Bahaullah’la birlikte diğer Bahaileri Osmanlı toprağı olan Bağdat’a sürdü. Bağdat sürgünü sırasında Bab’ın geleceğini vaat ettiği mazhar kişinin kendisi olduğunu ileri sürerek peygamberliğini ve Bahai dinini ilan etti. Onun Bahâullah adını alışının gerekçesi şudur: Şîa‟ya göre İmam Ali er-Rızâ, İmam Muhammed el-Bâkır‟dan, Ramazan ayında seher vakti okunan bir dua rivayet etmiştir. Bu duada, Allah‟ın bahâsı, yani ululuğu, güzelliği, parlaklığı, azameti, nûru, rahmeti, lûtfu ve benzeri güzellikleri anılmaktadır. İşte Mirza Hüseyin Ali, kendine “Bahâullah” adını vererek, “yıllardır dua ederek benim adıma yalvarıyordunuz” demek istemiştir.

Peygamberlik ilanından sonra önce İstanbul’a ve ardından Edirne’ye sürüldü. Edirne’de Bahailer iki kardeş arasında ortaya çıkan bir bölünme yaşadılar. Bahaullah taraftarları ve Suphi Ezel taraftarları olarak ayrıldılar, çatışmalar yaşandı. 16 ezeli Bahailer tarafından öldürüldü. Ardından Bahaullah, İran şahına, Osmanlı padişahına, Rus çarına, Fransa imparatoru Napolyon’a, İngiliz Kraliçesi Victoria’ya “Men yuzhiruhullah” yani “Allah’ın ortaya çıkaracağı kişi” olduğunu bildiren mektuplar yazdı. Ve kendisine inanmalarını ve bağlanmalarını istedi. Bu yaşananlar üzerine 1868’de padişah Abdülaziz tarafından Ezeli yanlıları Kıbrıs’a, Bahaullah ve 70 Bahai ise Akka Kalesine sürüldü. 1876’da 1. meşrutiyetin ilanıyla sürgün ve hapis hayatı sona erdi. Yaşamını Akka’da kendisine tahsis edilen bir evde kitap yazarak sürdürmeye devam etti. İrili ufaklı birçok kitap ve risale yazdı. Bunların ilki Kitab-ı İkan’dır. Kitab-ı Akdes ise Bahai dininin temel kitabı sayılmıştır. Son kitabı olan Kitabul Ahd’da Abdulbaha olarak bilinen oğlu Abbas’ı halefi olarak vasiyet etmiştir.  1892’de ölen Bahaullah, Akka’nın yanındaki Hayfa şehrinde gömüldüğü için ve daha önce Bab’ın mezarını da bu şehre taşıttığı için, bugün İsrail toprağı olan bu kent Bahailerin din merkezi olmuştur.   

Babasından sonra Bahâîlerin halifesi olan Abdulbahâ, 1908’de 2. Meşrûtiyet’in ilânı üzerine tamamen serbest kalan Bahâîliğin kısa sürede Mısır, Avrupa ve Amerika’ya yayılmasına çalışmış ve buralara seyahatlerde bulunmuştur. Birinci Dünya Savaşı sırasında Bahâîliğin ana merkezi olarak seçilen Hayfa şehri ve civarında, İngilizler lehine gösterdiği gayret ve faaliyetlerinden dolayı, İngiliz Hükümeti tarafından “Şövalyelik” ünvanıyla taltiflenmiştir. O da Kendisinden sonra yerine geçen Şevki Bey’i halefi olarak göstermiştir.

Bahai Öğretileri:

Bahailer şöyle der:

“Hz. Bahaullah’ın merkezi öğretisi insan ırkının birlik ve beraberliğidir. Bu, Hz. Bahaullah’ın Vahiyinin damgası ve Öğretilerinin kilit taşıdır. Hz. Bahaullah, tarihte peşpeşe vahiyleriyle insanlığı uygarlaştıran belli başlı güç olmuş tek bir Allah’ın olduğunu öğretmiştir. Bu sürecin temsilcileri, insanların en çok ferdi dini sistemlerin kurucusu olan ancak  ortak amaçları insan ırkını ruhani ve ahlaki olgunluğa getirmek olan İlahi Haberciler olmuşlardır.

İnsanlık şu anda rüştüne varmaktadır.  İşte bu, insanlık aleminin birleşmesini ve barışçıl bir küresel toplumun kurulmasını mümkün kılacaktır. Bu hedefe ulaşmada hayati olan Bahai İnancının ileri sürdüğü prensipler arasında;

•    Her türlü ön yargının terki
•    Erkek ve kadın arasında tam eşitlik
•    Birliğin tanınması ve dini gerçeğin doğal gelişimi
•    Aşırı fakirlik ve zenginliğin ortadan kaldırılması
•    Evrensel eğitimin idraki
•    Her bireyin gerçeği serbestçe araştırma sorumluluğu
•    Ulusların küresel bir milletler birliğinin kurulması
•    Gerçek dinin mantıkla uyumu ve bilimsel bilgiyi takibinin tanınması.”

Kitab-ı Akdes

Bahailiğin kutsal kitabı Akdes’tir. Bahaullah tarafından kaleme alınmış olup 1873 civarında tamamlanmıştır. Kitabın son sayfaları şöyle diyor: “Bu Kitap, Ölümsüz olanın dünyaya Işığı ve dünya insanları arasında O’nun doğru ve sapmayan Yolu’dur. Söyle: Eğer anlayanlardan olsaydınız, bu Kitap İlahi bilginin Kaynağıdır; ve eğer kavrayanlardan olsaydınız, bu Kitap Tanrı emirlerinin Doğduğu yerdir.”

Kitaptan bazı ayetlerden cımbızlamalar:

1. Allah’ın kulları üzerine farz kıldığı  ilk şey, O’nun vahyinin doğuş yeri ile gayb ve yaratılış alemindeki makamını temsil eden emrinin doğuş yerini tanımaktır. Kim ona tutunursa bütün iyilik ve güzellikler de ona tutunur; kim de ondan uzaklaşırsa, ne kadar iyi ve güzel amel işlerse işlesin, o kişi dalalete düşmüş olur.

3. Ey insanlar! Bilin ki benim emirlerim kullarıma olan inayetimin nûru ve onların üzerindeki lûtfumun anahtarlarıdır.

6. Size ayetleri indiren Allah için dokuz rekat namaz kılmak farz kılındı. Sabah, öğle ve akşam.

12. Namaz size bireysel olarak farz kılındı. Cenaze namazı hariç cemaatla namazın hükmü kaldırıldı.

16. Size sayılı günlerde oruc tutmanız farz kılındı ve orucu tamamladıktan sonra Nevruz’u da size bayram kıldık.

19. Size adam oldurme ve zina; sonra dedikodu ve iftira da haram kılınmıştır.

34. Allah bu kitapta el opmeyi size haram kılmıştır.

44. Başlarınızı usturaya vurdurmayın.

45.  Hırsıza, sürgün ve hapis cezası hükmolunmuştur. Üçüncüde alnına öyle bir işaret koyun ki, onun hırsızlığı anlaşılsın ve Allah‟ın hiçbir şehri ve ülkesi onu kabul etmesin.

49.  Allah, her zina eden erkek ile zina eden kadının Adâlet Evi‟ne diyet olarak dokuz miskal altın (yaklaşık 33 gr) ödemelerine hükmetmiştir. Aynı suçu ikinci bir defa daha işlerlerse, cezayı iki katına çıkarın.

51. Şüphesiz şarkı söylemeyi ve müziği size helâl kıldık. Ancak
müzik dinlemek sizi edeb yolundan ve ağırbaşlılıktan uzaklaştırmasın.

62. Kim kasıtlı olarak bir ev yakarsa, siz de
onu yakın. Kim kasıtlı olarak bir kişiyi öldürürse, siz de onu öldürün.

63. Allah evlenmeyi size farz kıldı., ama sakın ola ki ikiyi aşmayın. Bir cariye ile yetinen kimsenin hem kendisi hem de eşi rahat eder.

72. Cariyeleri ve oğlan çocuklarını satmanız haram kılınmıştır.

74. Allah, bütün yaratılmışlara kendi katından bir rahmet olarak,
meninin temiz olduğuna hükmetmiştir.

82. Ey krallar topluluğu! Sizler kölelersiniz.

85. Ey Avusturya İmparatoru!

86. De ki Ey Berlin Kralı!

88. Ey Amerika başkanları ile eyaletlerin valileri!

89. Ey Rum halkı! Aranızdan baykuş sesleri işitiyoruz.

97. Bir kişinin yüz miskal altını varsa, onun on dokuz miskali yeri ve göğü yaratan Allah‟ındır.

101. Ey âlimler topluluğu! İçinizde keşif ve irfan meydanında benimle yarışabilecek biri var mı?

104. Biz, ne okullara gittik; ne de çeşitli konuları inceledik.

124. Şu halka bir bakın, sanki koyun gibiler;

129. “Göklerde ve yerde ve bu ikisi arasında olan her şey Allah‟ındır ve Allah her şeyi bilir.”

147. Dilenmek helâl değildir ve dilenen kimseye bir şey vermek de haramdır.

151. Size, üzerinden on dokuz yıl geçtikten sonra evin eşyalarının yenilenmesi farz kılındı.

152. Ayaklarınızı yazın her gün ve kışın da her üç günde bir defa yıkayın.

154. Minberlere çıkmanız yasaklandı.

159. Zorunlu durumlar dışında savaş aletleri taşımanız size haram kılındı.

177. Sakın Allah ve emri hakkında bir tartışmaya kalkışmayın.

179. El-Beyân’da bildirilenler sakın sizi Rahman olan Rabbinizden uzaklaştırmasın. Allah’a yemin ederim ki, o sadece beni müjdelemek için indirildi, keşke bilseniz.

190. Afyon içmeniz haram kılındı.

Daha fazlası için pfd olarak kitabı şu linkten indirebilirsiniz:  http://www.emakalat.com/index.php/emakalat/article/download/37/39

19 Sayısının Kutsallığı:

Ali’ye ait olduğu ileri sürülen bir Şii hadisinde şöyledir:                                             “Kur’andaki her şey Fatiha’dadır. Fatiha’daki herşey Besmelededir. besmeledeki herşey B’dedir. B’deki herşey B’nin altındaki noktadadır. işte ben o noktayım.” Bismillahirrahmanirrahim’in 19 harften oluşması nedeniyle 19 sayısı ve karesi olan 361 sayısı kutsal görülmüş ve herşeyin sayısı olarak tanımlanmıştır. 19 sayısı Bahailerin dinlerinde, kültürlerinde, yaşamlarında önemli bir yer edinmiş ve ibadetleri, takvimleri ve sayısal bir çok adetler 19’la ilişkilendirilmiştir.
Bahai takviminde 1 yıl 19’un karesi olan 361 gün olarak kabul edilmiştir. Yılda 19 ay vardır ve her ay 19 günden oluşmaktadır.
19 gün oruç tutarlar. Evlerinin eşyasını 19 yılda bir yenilerler. Mallarının 19’da birini zekat olarak verirler.

Bahai Dininin İnanç ve İbadet esasları:

Bahailikte Allah İslam’daki gibi bütünüyle bilinemeyen ve insan idrakinin üstünde bir varlıktır. Ancak Allah gönderdiği peygamberlerle zuhur etmektedir. Peygamberlerin iki yanı vardır. Biri beşeri yanlarıdır ki her insan gibi yer-içer-yaşlanır ve ölürler. Diğer yanları ilahidir ki Allah peygamberlerde zuhur etmiştir ve ne söylerlerse Allah söylemiş gibidir. Onlarla konuşulurken Allah’la konuşuluyor, onlara secde ederken Allah’a ediliyor demektir.

Bütün dinler Baha’nın zuhru için gönderilmiştir ve eksiktir. Bahaullah ile tamamlanmıştır. Ondan önceki peygamberler Bahaullah’ın yolunu açmış ve onu müjdelemişlerdir. Bahaullah’tan sonra da peygamber gelecektir ama 1000 yıl geçmeden peygamber olduğunu ileri süren sahtedir.

Dünya ve evren ebedidir. Kıyamet kopması doğru değildir. Her insanın kıyameti kendi ölümüyledir. Cennet, cehennem sa­dece birer semboldür. Cennet Tann’ya yolculuğu, cehennem de yokluğa gitme­yi ifade eder.

Bahailerde namaz sabah, öğle ve akşam günde 3 vakit olmak üzere 9 rekattır. Cemaatle namaz yoktur. Sadece cenaze namazında toplu namaz kılarlar. Cenaze namazında 6 kez tekbir çekerler.

Oruç ayı, takvimin son ayı olan Ala ayında başlar ve 19 gün tutulur. Bitiminde Nevruz bayramı kutlanır.

Hac, yalnız erkeklere ve malî durumu müsait olan­lara farzdır ve hac ya Bâb Mirza’nın Şîraz’daki evine yahut Bahâullah’ın Bağ­dat’ta ikamet ettiği eve yapılır. Belli za­manı ve merasimi yoktur.

Zekât vergi olarak alınır. Bâb’a göre malların beşte birinden alınan zekât Bahaîlik’te de ay­nı olmakla beraber ayrıca gelirin % 19′-undan ibaret “hakku’llah” denilen bir vergi vardır. Her sabah ve akşam, yor­gunluk vermeyecek miktarda Bahâullah’a ait dua ve sözlerden okumak her Bahâî için vaciptir.

Bahâîliğe göre herkesin kendi geçimi­ni temin etmek maksadıyla ticaretle, sa­natla veya kazanç sağlayacak başka bir işle meşgul olması ibadet sayılır. Bu ara­da yıl içinde çalışılması haram olan do­kuz gün vardır. Bunlar Bahâîliğin mü­barek günleridir.

Cihad etmek, savaşmak Bahailikte yasaklanmıştır.

Bahâîliğin sosyal esasları, Abdülbahâ tarafından şu on iki başlık altında toplanmıştır:

ı. İn­sanlık âleminin birliği 2. Gerçeğin araş­tırılması 3. Bütün dinlerin birliği 4. Bir­liği sağlamak için dinin lüzumu 5. Din ve ilim arasındaki ahenk 6. Kadın-erkek eşitliği 7. Her türlü “dinî, ırkî, millî, vata­nî, siyasî ve benzeri taassupların insan­lar arasında anlaşmazlıklara, düşman­lıklara ve hatta savaşlara sebep olduğu için terkedilmesi 8. Dünya barışına bağ­lılık 9. Genel ve zorunlu öğretim 10. Aşın zenginlik ve fakirliği kaldırarak içtimaî meselelerin dinî esaslarla çözüm­lenmesi 11. Yardımcı bir milletlerarası dilin kullanılması 12. Uluslararası bir mahkemenin kurulması.

Bahâîler bu inanış ve görüşlerini, ha­len dünyanın yedi yerinde bulunan Meşrıku’l-ezkâr adlı dokuz cepheli mâbetlerinin çevresinde kurdukları okullar, hastaneler, yetimler yurdu, çocuk yuva­ları, turizm dernekleri ve benzeri sosyal yardım kurumları aracılığı ile yaymaya çalışmaktadırlar.