ULUSAL GURUR ve SOSYALİSTLİK

Aşağıdaki yazıyı forumlara astım ve değerlendirilmesini istedim.

“Ulusal gurur duygusu” bize, biz bilinçli Büyük Türk emekçilerine yabancı bir duygu mudur?
Elbette ki değildir!
Biz, ulusumuzu, dilimizi, kültürümüzü ve yurdumuzu severiz; biz, yurdumuzun emekçi yığınlarını (yani yurdumuz nüfusunun onda-dokuzunu) demokratik ve sosyalist bilinç düzeyine yükseltmek için elimizden geleni yapıyoruz. Oligarşinin kasapları, soylular ve kapitalistler elinde, güzel yurdumuzun uğradığı hakaretleri, zulüm ve aşağılamaları görmek ve duymak bizim için çok acıdır.
Deniz’leri, Mahir’leri ve 1970’lerin devrimcilerini kendi içinden yaratmış olan biz Büyük Türklerin, bu zulüm ve aşağılamalara karşı göstermiş olduğumuz direnişten ötürü gurur duyuyoruz.

Büyük Türk işçi sınıfının 15-16 Haziran’daki güçlü direnişini, yığınların devrimci partisini yaratmış olmasından ötürü; Büyük Türk köylülüğünün demokrasiyi benimsemeye başlamasından, şeyhlerin ve büyük toprak sahiplerinin boyunduruğunu kırma işine girişiminden ötürü gurur duyuyoruz.

Yaşamını devrim davasına adamış olan büyük Türk şairi Nazım Hikmet bundan yarım yüzyıl önce: “Zavallı bir ulus; tepeden tırnağa köleler ulusu; hepsi köle”dediğini anımsıyoruz.
Açık ve gizli Büyük Türk köleleri (Oligarşinin boyunduruğunu taşımalarından ötürü Büyük Türk köleleri) bu sözü anımsamaktan hoşlanmazlar.
Oysa bu söz, bizce gerçek yurt sevgisini, Büyük Türk halk yığınlarında bir devrimci ruhun olmayışından ötürü duyulan acıyı içeren bir sevgiyi ifade eder.
Nazım’ın zamanında o ruh henüz yoktu. Şimdi de az var. Ama şimdiden o ruh mevcuttur.
Büyük Türk ulusu da, bir devrimci sınıf yarattığı için, bu ulus da insanlığa, yalnızca katliamlar, sıra sıra idam sehpaları, zindanlar, büyük .açlık ve şeyhlere, şıhlara, büyük toprak sahiplerine ve kapitalistlere kölece bağlılık örnekleri değil, özgürlük ve sosyalizm uğruna savaşımdan da örnekler verebildiği için, yüreklerimiz ulusal gururla doludur.

Yüreklerimiz ulusal gurur duygusuyla doludur; işte bundan ötürüdür ki, toprak sahibi ağaların, kölece geçmişimizden özellikle nefret ederiz:. Aynı toprak sahiplerinin, kapitalistlerin de desteğiyle, Suriye’yi ve İran’ı boğazlamak için, Latin Amerika’daki demokratik hareketi ezmek için ve Büyük Türk ulusal gururumuzun yüzkarası dinci çeteleri güçlendirmek için, bizi savaşa sürdükleri zaman, bugünümüzden de nefret ederiz. Bir kimse köle doğdu diye suçlanamaz; ama özgürlük uğruna savaşımdan kaçmakla kalmayıp köleliğini haklı bulan ve onu öven bir köle Suriye’nin ve İran’ın vb. gırtlaklanmasına Büyük Türklerin “kardeş halkı savunması” diyen bir kimse, haklı olarak, öfke, tiksinti ve nefret duyguları uyandıran bir aşağılık parazit, bayağının bayağısı bir köledir.

Ve sordum:

Milli gururların, ulusal onurların sosyalistlikte yeri olabilir mi?
Örneğin Büyük Türk ulusunun Kurtuluş Savaşı ile verdiği bağımsızlık mücadelesiyle gurur duyması hakkı değil mi?

Mesela günümüzün sosyalist parti ve örgüt liderlerinden böyle bir yazı yazabilecek cesarette olanı çıkabilir mi?
Diyeceksiniz ki cesaretle ne ilgisi var?
Peki o halde, bu görüşte bir yazı yazabilen çıkar mı?
Çıksa çıksa İşçi Partisinden çıkar, Halkın Kurtuluşu Partisinden çıkar ya da Türk Solu’ndan-Ulusal Parti’den çıkar herhalde değil mi?!
Bunlar zaten ulusalcı partiler olarak sayılıyor.
Diğerlerinden çıkar mı?
Çıkmaz elbette.

Bırakın günümüzün solcularını, örneğin Marks, Lenin, Stalin, Troçki, Fidel Castro, Che Guavera, Nazım Hikmet, Mahir Çayan, Deniz Gezmiş ve diğerlerinden çıkar mı?
Örneğin Sultan Galiyev’den çıkardı herhalde.
Mustafa Suphi’den, Enver Paşa’dan da çıkardı.
Bazılarınızın aklına Deniz Gezmiş de gelebilir, Kemalistlikle çok bağdaştırıldığı için.
Hikmet Kıvılcımlı’dan, Doğan Avcıoğlu’dan da çıkabilirdi.

Bunlardan birinden çıktığında o kişiyi şovenlikle, kafatasçılıkla, ırkçılıkla suçlamamız doğru olur mu?
Böyle bir yazı ya da görüş sunan ve solcu olduğunu söyleyen birine en doğru, en haklı, en geçerli yafta ne olabilirdi?
Şoven mi?
Milliyetçi mi?
Ulusalcı mı?
Yurtsever mi?

Sosyalistlerden ve kendilerini öyle nitelendirenlerden gelen yanıt ve tepkilerden birkaç örnek:

__  “Kendi adıma konuşayım benim ulusal bir gururum yoktur. 
Mesela Nazım’dan örnek vermişsiniz. Ben Nazım’ı büyük Türk şairi olarak değil, koca yürekli büyük bir şair olarak ele alırım ve öyle övünürüm. Bunu da bilirim ki Nazım’ın Nazım olmasının sebebi Türk olması değil, insanı düşünmesi, insanı sevmesidir.
Bir de yazınızda sürekli Büyük Türk ulusu denmiş. Hiç bir millet büyük değildir, küçük de değildir. İnsanlığın yüz akını da çıkarır yüz karasını da içinden. Mengele’de Almandır Luxemburg’da.
Sonuçta bu tarz bir milliyeti, bir halkı büyük görmenin de küçük görmenin de sosyalizmde yeri olmadığını düşünürüm. Doğduğum milliyeti ben seçmediğim için onla övünmem de onu yermem de.”

__ “Diyelim ben sana : “Arkadaş senin siyasi görüşün-ideolojin nedir” diye sorsam , sen de bu üstteki makaleni olduğu gibi okusan ya da anlatsan , bunları duyduğumda sen bence sınıfta kalırsın. Bence tabi.
Yukarıdaki “Büyük Türk ulusu” tabirini görünce “Yüce Türk milleti” geliyor aklıma. Hani damarlardaki asil kan muhabbetti filan. 23 satırlık üstteki çalışmanda, özenle serpiştirilmiş 11 tane “Türk” sözcüğü bulunuyor . Hepsinin önünde yani solunda da “Büyük” sıfatı var.”

__ “Herkes söyleyeceğini söylemiş gerçekten. Benim de çok dikkatimi çekti “Türk’lük” kelimesi. Nedir ya bu “Türklük ?” Amcamın 70 ve 80li yıllarındaki maceralarını dinlerken, söz esnasında arkadaşına söylediği bir söz geldi aklıma. Arkadaşı sürekli Türklükten söz ediyormuş. “Türk şovenizmi, Türk şovenizmi..” Amcam da demiş : “Ben Türk olmama rağmen ağzımdan bir kere bile ‘Ben Türküm’ dediğimi duydun mu?” demiş…
Bilmiyorum yazıyı yazmanızdaki amaç nedir? Gerçekten bir şeyler öğrenmek / öğretmek midir?. Bence siz o yazılardaki “Türk” niteliklerini kaldırın. Benim eleştirim de bu yönde. Bir yerde çoğunluk ne deniliyorsa o olur. Eğer gerçekten doğru olan şey evrensel bir doğruysa..”

__ “Böyle bir yazı yukarıda yazdığın Türkiyeli Devrimciler arasında birden çoğunun kaleminden çıkma olasılığı sözkonusu olabilir.
Bu bana göre Şovenlik, Milliyetçilik, Ulusalcılık veya Yurtseverlik olarak sınıflandırılarak mahkum edilemez. 
Tek bir adlandırma sözkonusu olabilir oda Politik Donanımsızlık! Devrimcileşememek ! 
Türkiye Devrimci Aklı Tarihiyle ve Önderleriylede hesaplaşmalı. Hesaplaşmalı ki isimler kutsanmasın, putlaştırılmasın. Şirin gösterilmek adına ML Çizgi ve akıl erozyona ugramasın. Esas ve önemli olan Devrimci Fikir ve Devrimci akıl ortak yolumuz olsun. 
Bu hesaplaşma yaşanmadığı için dünün Devrimci Yol’cusu, TKP’lisi bugünün Devşirme Kemalisti olmuş.”

__ “Arkadaş, bir çocuğu doğurup, onunla ilgilenmemek annelik babalık yapmak değildir. Hem devrimciyim diye geçineceksin, hem de şovenist olacaksın. Böyle bir çelişki yok devrimcilerin hayatında. Devrimci abileri öne sürmüşsün ve çıkar mı çıkmaz mı demişsin. Çıkar mı çıkmaz mı deme. Çıkmış mı, çıkmamış mı sen ona bak. “Ben türküm, ben kürdüm,” ben bilmem neyim diyen bi adam zaten devrimci, sosyalist olamaz. Hatta hiçbir şey olamaz. Kendini bi bok zanneden aşağılık bir mahluktan ileri gitmez. Öyle birini ben zaten ‘adam yerine, devrimci, sosyalist’ yerine koyup muhatap bile almam. O kişi de kendi egolarını tatmin etmekten başka ileriye giden hiçbir şey olmaz. Olamaz.”

__ “Ulus zırvadır, Millet zırvadır, Irk zırvadır, Din zırvadır, Bunlar insanları birleştirmez. Aksine ayırır. Dincilerin insanların beyinlerini bu zırvalarla doldurmasını anlıyorum da kendilerine sosyalist- komünist -devrimci deyip eşitliğin ve kardeşliğin mücadelesini veriyoruz diyenlerin aynı zamanda bu kofti terimler peşinde koşmalarını anlamıyorum …”

Bu mesajlardan sonra yazının aslını ve yazarını yazdım.

“Ulusal gurur duygusu” bize, biz bilinçli Büyük-Rus proleterlerine yabancı bir duygu mudur?
Elbette ki değildir!
Biz, dilimizi ve yurdumuzu severiz; biz, yurdumuzun emekçi yığınlarını (yani yurdumuz nüfusunun onda-dokuzunu) demokratik ve sosyalist bilinç düzeyine yükseltmek için elimizden geleni yapıyoruz. Çarın kasapları, soylular ve kapitalistler elinde, güzel yurdumuzun uğradığı hakaretleri, zulüm ve aşağılamaları görmek ve duymak bizim için çok acıdır. Rodiçev’i, dekabristleri ve 1870’lerin devrimcilerini kendi içinden yaratmış olan biz Büyük-Rusların, bu zulüm ve aşağılamalara [sayfa 125] karşı göstermiş olduğumuz direnişten ötürü gurur duyuyoruz. Büyük Rus işçi sınıfının, 1905’te yığınların güçlü devrimci partisini yaratmış olmasından ötürü; Büyük Rus köylülüğünün demokrasiyi benimsemeye başlamasından, papazların ve büyük toprak sahiplerinin boyunduruğunu kırma işine girişmesinden ötürü, gurur duyuyoruz.
Yaşamını devrim davasına adamış olan Büyük Rus demokratı Çernişevski‘nin bundan yarım yüzyıl önce: “Zavallı bir ulus; tepeden tırnağa köleler ulusu; hepsi köle”[67] dediğini anımsıyoruz. Açık ve gizli Büyük Rus köleleri (çarlık boyunduruğunu taşımalarından ötürü Büyük-Rus köleleri) bu sözü anımsamaktan hoşlanmazlar. Oysa bu söz, bizce gerçek yurt sevgisini, Büyük-Rus halk yığınlarında bir devrimci ruhun olmayışından ötürü duyulan acıyı içeren bir sevgiyi ifade eder. Çernişevski’nin zamanında o ruh henüz yoktu. Şimdi de az var. Ama şimdiden o ruh mevcuttur. Büyük Rus ulusu da, bir devrimci sınıf yarattığı için, bu ulus da insanlığa, yalnızca katliamlar, sıra sıra idam sehpaları, zindanlar, büyük .açlık ve papazlara, çarlara, büyük toprak sahiplerine ve kapitalistlere kölece bağlılık örnekleri değil, özgürlük ve sosyalizm uğruna savaşımdan da örnekler verebildiği için, yüreklerimiz ulusal gururla doludur.
Yüreklerimiz ulusal gurur duygusuyla doludur; işte bundan ötürüdür ki, (toprak sahibi soyluların, Macaristan’ın, Polonya’nın, İran ve Çin’in özgürlüğünü boğmak için köylüleri savaşa sürdükleri) kölece geçmişimizden özellikle nefret ederiz: aynı toprak sahiplerinin, kapitalistlerin de desteğiyle, Polonya ve Ukrayna’yı boğazlamak için, İran’da ve Çin’de demokratik hareketi ezmek için ve Büyük Rus ulusal gururumuzun yüzkarası Romanovlar, Bobrinski ve Purişkeviçler çetesini güçlendirmek için, bizi savaşa sürdükleri zaman, bugünümüzden de nefret ederiz. Bir kimse köle doğdu diye suçlanamaz; ama özgürlük uğruna savaşımdan kaçmakla kalmayıp köleliğini haklı bulan ve onu öven bir köle (örneğin [sayfa 126] Polonya’nın ve Ukrayna’nın vb. gırtlaklanmasına Büyük-Rusların “yurt savunması” diyen bir kimse), haklı olarak, öfke, tiksinti ve nefret duyguları uyandıran bir aşağılık parazit, bayağının bayağısı bir köledir.”

Vilademir İlyiç LENİN

http://www.kurtulusc…ulustr2.html#b4

Evet yazı aslında Lenin’e aitti ve 1915’yılında Sosyal Demokrat dergisinde yayımlanmıştı. Ben sadece özel isimleri değiştirdim ve Türkiye’ye uyarlamaya çalıştım.

Ben ilkokul yılları haricinde hiç bir zaman Büyük Türk ulusu, Yüce Türk milleti, Ulu önder Atatürk vb. kutsallayan, abartan ifadeler kullanmadım. Hiçbir zaman Türkçülük-ırkçılık da yapmadım. Buna rağmen forumlarda özellikle liboş solculardan, Kürtçü solculardan ve sapkın takımından sırf yalan-yanlış iddialarına, iftiralarına karşı çıktığım ve farklı görüş savunduğum için çeşitli ithamlarla suçlandım. Bunlar arasında milliyetçilikten, faşistlikten, ulusalcılıktan, Kemalistlikten tutun da ırkçılığa, kafatasçılığa varana kadar her türden yafta vardı.

Lenin’in yazısı olduğunu gördükten sonra suratlarını görmek isterdim. Kimisi kıvırmaya çalıştı. Kimisi de kalkıp Lenin’in söz ettiği Ruslukla, Türklük arasında fark olduğunu iddia etti. Tabi tümü aciziyetten ileri gelen savunma refleksleriydi ama boşa çırpınıştı.

Mustafa Kemal bir sosyalist değildi. Onun ulusal söylemlerini tuhaf karşılamamak gerekir ki bu söylemlerin temelinde Türklere ulus bilinci kazandırma amacı vardı. Ama Lenin bir sosyalistti. Lenin gibi bir sosyalistlik ulusal gururdan söz etmiş ve “Büyük Rus ulusu” ifadesi kullanmışsa; Atatürk’ün bu konuda eleştirilmesinin hatta bırakın Atatürk’ü sağcı olsun, solcu olsun hiç kimsenin bu tür söylemlerden dolayı suçlanmaması gerekir. Yeter ki bu söylemleri ırkçı bir amaç taşımasın.

Lenin’in “Ulusal Gurur üzerine” yazısını Nazım Hikmet “Şeyh Bedrettin Destanı” na ilave yaparak yer verir ve Lenin bunu yaptığına göre kimsenin bundan ürkmemesini söyler.

“Lenin ulusalcı değildi” diyerek yazısını çarpıtmaya çalışanlara yine Nazım Hikmet’le yanıt verelim:

Nazım, yine Stalin SSCB’sinde yükselen Rus şovenizmini de çarpıcı bir şekilde anlatır, sonuçları ve nedenlerini gözler önüne serer:
“Altı ay önce Sovyet Ortadoğusu’nu gezdim. Azerbaycan’ı, Ermenistan’ı, Özbekistan’ı! Her tarafta ulusallık duygusunun muazzam uyanışı. Ruslara karşı kin! Lenin’in aşırı büyük-Rusya milliyetçiliğinin, Çarlık döneminde ezilmiş halkların milliyetçiliğini alevlendireceğine dair öngörüleri vardı ya, ne kadar doğrulanmış olduğunu görmek olanağı buldum. Bu aşırı büyük-Rusya milliyetçiliği, hile ve zulümle, Stalin’in uzun diktası boyunca gerçekleştirilmiş.”  Bolşevik.org

Nazım’ın yazısının asıl kaynağını bulamadım ama doğruluğundan şüphem yok. Çünkü Sovyetler Birliği’nin dağılması ve 15 civarında ülkenin bağımsızlığını ilan etmesinden bellidir.

Serdar Kaangil