HİCRET UYDURMA MI?

KUR’ANDA HİCRET YOK

İslam’da Mekke’den Medine’ye hicret kısaca şöyle anlatılır:

“Müşriklerin zulümleri yüzünden Mekke’de Müslümanlar barınamaz hâle gelmişlerdi. Bu sebeple 2’inci Akabe Bîatında Hz. Peygamber (s.a.s.) ve Müslümanların Medine’ye hicretleri de kararlaştırılmıştı. Rasûlullah (s.a.s.) “Sizin hicret edeceğiniz yerin iki kara taşlık arasında hurmalık bir yer olduğu bana gösterildi…” diyerek Müslümanların Medine’ye hicretlerine izin verdi.

622 yılının ilk ayı olan Muharrem’de Medine’ye hicret başladı. Kısa zamanda, Mekke’li Müslümanların hemen hepsi Medine’ye göç etti. Yalnızca Hz. Ebû Bekir ile Hz. Ali’yi Rasûlullah Mekke’de alıkoymuştu. Müşrikler göçe karşıydılar. Çünkü Medine’de de müslümanlık yayılmaya başlamıştı. Hz. Muhammed de Medine’ye gider, Müslümanların başına geçerse, Mekke’lilerin Şam ticâret yolu kapanabilirdi. Ayrıca Medine’lilerle birleşip, kuvvetlendikten sonra kendilerinden öç alabilirlerdi. O yüzden Hz. Muhammed’in Mekke’den çıkmasını istemiyorlardı. Evini kuşatıp beklemekteydiler. Ama Hz. Muhammed Hz. Ebubekir’le birlikte kaçmayı başardı. Müşrikler peşlerine düştüler. Müşriklerden kurtulmak için Sevr dağının tepesindeki mağarada 3 gün gizlendiler. Müşrikler izlerini buldu. Ancak mağaranın ağzını örümcek ağıyla kaplanmış ve önünde de bir çift güvercini görünce mağarayı kontrol etmeye gerek duymadıklarından yakalayamadılar. Böylece Hz. Muhammed ile Hz. Ebubekir Müşriklerden kurtulup Medine’ye ulaştılar. Coşku ile karşılandılar.”

Ne var ki bu hikaye Kur’an’da yer almaz. Kur’an’da çok basit hikayelere, çok küçük ayrıntılara bile yer verilmişken; bırakın bu hikayenin anlatılmasını, Mekke’den Medine’ye hicretten hiç bahsedilmemiştir.

İslam’da 622’de yapıldığı ileri sürülen hicretin önemi büyüktür.
Çünkü bu olay aynı zamanda İslam takvimi olan hicri takvimin başlangıcıdır.
Ayrıca İslam devletinin de kuruluş temellerinin atıldığı bir olaydır. Buna rağmen Kur’an’da hicretten hiç söz edilmemesi  bu olayın uydurma olabileceği ihtimalini güçlendirmektedir.

Araplarda zaman daima önemli olaylarla ilişkilendirilerek açıklanırmış. Güneş tutulduğu zaman, Fil olayının olduğu yıl, ünlü kişilerin öldüğü yıl, Ficar Savaşlarının yapıldığı yıl gibi..
Hicri takvimin Halife Ömer zamanında kabul edildiği söylenir.
Bunu Yakubi Tarihi’nden, Taberi Tarihi’nden öğreniyoruz. 900’lü tarihlerde yani 10. yılda yazmışlar ve 200-250 yıl önceki dönemden bahsetmişler.
Doğruluğu şüpheli.
Örneğin kendilerinden 150 yıl önceki kuşak bu hicreti uydurmuş olsa onlara gelene kadar gerçekmiş gibi bir anlatıma dönüşmüş olabilir.

Bu Hicri takvim zaten vardı, kameri takvim olarak Araplarda kullanılmaktaydı. Ama her bölge halkı kendilerince önemli olayı takvimin başlangıcı kabul etmekteydi.
İslamcılara göre Kureyşliler de Fil Olayı’nı başlangıç alarak bu takvimi kullanıyordu.
Yine İslam’a göre Muhammed Fil olayının olduğu yıl doğmuştur. (Aslında bu da tartışmalıdır. Ebrehe’nin savaşının 555 yıllarına denk geldiğine dair kayıtlar vardır)
Fakat Ömer’in zamanında takvimin düzenlenmesini karışıklıklar olmasına bağlarlar.

Ortada peygamberlerinin doğum yılını başlangıç olarak alan bir takvim varken karışıklıklar yaşandığı iddiası hiç de inandırıcı gelmiyor.
Bundan daha ilginci ise hemen herşeyin, her olayın aktarıldığı Kur’an’da hicret gibi önemli bir olaya değinilmemiş olmasıdır.
En basit konularda bile Allah’tan emir-talimat almış gibi yazan Muhammed, bu derece önem arzeden olayda kendi inisiyatifi ile hareket ettiği düşünülemez.
Kur’an’da geçen hicret sözcüklerinin Mekke’den Medine’ye göçle ilgisi yoktur.
Hicret sözcükleri genelde iman etmek ve cihad etmekle ilişkilendirilerek kullanılmıştır.
Ve incelendiğinde “Kişinin küfür ve şirk olarak nitelenen sahip olduğu cahiliye inançlarını terketmesi” anlamında kullanıldığı görülecektir.

http://meal.ihya.org…li-ayetler.html

Hicretin aslı olan ‘Hecr ve hicran’ kavramları, insanın bedenle, dille veya kalp ile başkasından ayrılmasıdır:

Kur’an’ı Kerim’de hicret sözcüğü kullanılmamış olup, hicretin türevlerinin kullanıldığı ayetlerin anlamları ise sadece bir yerden bir yere göç etmek şeklinde değildir.

1- “…onları yatakta yalnız bırakın.” (Nisa; 4/34) âyeti, bedenle terk etmeye,
2- “Peygamber der ki: Ey Rabb’im! Kavmim bu Kur’an’ı büsbütün terk ettiler.” (Furkan; 25/30) âyeti, kalp ve dil ile terk etmeye,
3- Onların söylediklerine katlan ve onlardan güzellikle ayrıl’ (Müzzemmil; 73/10), ‘Kötü şeyleri terk et’ (Müddessir; 74/5), “Ey İbrahim! dedi, sen benim tanrılarımdan yüz mü çeviriyorsun? Eğer vazgeçmezsen, andolsun seni taşlarım! Uzun bir zaman benden uzak dur!” (Meryem; 19/46) âyetleri de beden, kalp ve dil ile terk etmeye örnek olarak verilebilir.

Muhaceret; Daha önce tabi olduklarını  aklen ya da bedenen ve terk etmektir (Haşr, 59/8, Nisa; 4/100). Bunlara muhacir denmiştir. Muhacirlere kucak açanlara da ensar denilmiştir. Kur’an’da muhacir ve ensar sözcükleri birkaç ayette geçer ama bu Mekke’den Medine’ye göçü kanıtlamaz. Bir bölgeye değişik yerlerden gelip toplananları anlatıyor olması daha olasıdır.

Tevbe 40 ayeti hicrete delillendirilir. Hicret hikayesinde anlatılan peygamberin Ebubekir’le birlikte bir mağarada saklanması olayı, bu ayetten türetilmiştir.
Ama ayet incelendiğinde anlatıldığından farklı bir konuya değinildiği görülecektir..

İlla tensurûhu fe kad nasarahullâhu iz ahrecehullezîne keferû sâniyesneyni iz humâ fîl gâri iz yekûlu li sâhibihî lâ tahzen innallâhe meanâ, fe enzelallâhu sekînetehu aleyhi ve eyyedehu bicunûdin lem terevhâ ve ceale kelimetellezîne keferûs suflâ, ve kelimetullâhi hiyel ulyâ vallâhu azîzun hakîm

Tevbe-40. O’na sizin yardım etmeniz dışında o zaman Allah, O’na yardım etmişti. Kâfir olanlar, O’nu çıkardığı zaman ikinin ikincisi idi. İkisi mağarada iken arkadaşına şöyle demişti: “Mahzun olma! Muhakkak ki; Allah, bizimle beraber.” O zaman Allah, O’nun üzerine sekînetini indirdi.Ve O’nu göremediğiniz bir ordu ile destekledi. Kâfirlerin sözünü sufli kıldı. Ve Allah’ın sözü; O, çok yücedir. Ve Allah; Azîz’dir, Hakîm’dir.

Ayette parantezleri yani Mekke’yi vs.’yi kaldırdığımızda ortaya çıkan meal bu.
Bakalım ne deniyor:

– Kafirler iki kişiyi çıkarmışlar, ikinin ikincisi O’ymuş. (Muhammed’den bahsedildiğini düşünürsek, Muhammed 2. çıkarılanmış. Bu çıkarmak kelimesi önemli.
– Bu çıkarılan 2 kişi bir mağaradayken arkadaşına “Üzülme, Allah bizimle beraber” demiş.
– Ve Allah onlara güven ve moral vermiş. Görülmeyen orduyla, muhtemelen meleklerle desteklemiş. Kafirlerin sözünü alçaltmış.

Ayetteki “çıkarmak” sözcüğünü Mekke’den çıkarmak olarak anlamak mümkün değil. Büyük olasılıkla aralarından çıkarmak, aforoz etmek gibi anlamak gerekir.
Zaten Hicret hikayesinde de Mekke’den çıkarıldıkları değil, tersine çıkarılmak istenmedikleri anlatılır ki bunu yazının başında görmüştük. Aşağıda vereceğim linkte de hicret anlatılırken şu ifade geçer:

“Mekke müsrikleri Akabe bey’atlariyla ilgili haberi alinca Allah Rasûlünü Mekke disina çikarmamak için önlemler almaya basladilar. Bir müddet sonra peygamberimiz müslümanlarin Medine’ye hicret etmelerine izin verdi.”

http://www.enfal.de/itarih12.htm

Görüldüğü gibi Hicret masalında Mekke’den göç etmek isteyenler müslümanlar. Mekke’den çıkartmak istemeyenler ise putperestler. Ve Muhammed’in izniyle çıkıyorlar.
Ama ayette “Kafirler çıkardığı zaman” diyor.
Öyleyse ayetin hicret masalıyla ilgisi yok.

Hicret masalının mağara mavalı bölümü de büyük bir çelişki içerir. bahsi geçen mağara Sevr dağındaki bir mağaradır ki, bu bölge Mekke Medine arasında yer almaz. Medine yolu Mekke’nin kuzeyindedir. Bu mağara ise Mekke’nin güneyindedir. Bu çelişkiyi ortadan kaldırabilmek için Muhammed’in temkinli davranarak peşlerindeki Müşrikleri atlatmak amacıyla bu yolu seçtiği öne sürülür. Bu da saçmadır. Çünkü aynı yolu tekrar geri gelip kuzeye yönelmek zorunluluğu vardır. Belli ki hikayeyi uyduranlar Mekke’yi yakından tanımayanlardır, muhtemelen Şam’lı, Küfeli dinciler olabilir.

Mekke’den Medine’ye hicret masalını Kur’an’da geçen Mekke ve Medine sözcükleriyle de ifade etmek mümkün değildir.
Çünkü Kur’an’da Mekke ve Medine diye şehirlerden bahsedilmez.
Medine sözcüğü birkaç ayette geçer ama anlamı şehir’dir ve şehir olarak çevrilmesi gerekir.
Mekke sözcüğü ise sadece Fetih 24 ayetinde geçer ve böylece surenin başındaki fetih bahsinden dolayı sanki Mekke’nin fethi anlatılıyormuş gibi yansıtılır.
Halbuki hiç ilgisi yoktur.
Ayette geçen sözcük “bi batni mekkete” dir ve anlamı “gizli bir yıkımla”dır.
Ali İmran 96 ayetinde geçen “Bekke” ismini ise Mekke diye meallendirirler ki yanlıştır, aldatmadır.

Ali İmran-96. Muhakkak ki, mübarek ve âlemlere hidayet vesilesi olan; elbetteki insanlar için Bekke‘de yapılmış olan ilk evdir.

Bu Bekke’nin Mekke olduğu, ilk evin de Kabe olduğu pompalanır. Öyle ki ayet tahrif edilerek meali bile o şekilde yazılır.
Muhtemelen Muhammed bu ayeti Zebur’dan duymuştur. Mezmurlar’ın 84. bölümünde Siyon’daki Tanrı’nın evinden bahsedilir ve Siyon’a giderken Beka Vadisinden geçildiği yazılır. Beka vadisi Arapçaya ve Kur’an’a Bekke olarak geçmiş olabilir.

Kur’an’da Yesrib geçer ve Yesrib’in Medine’nin önceki adı olduğu iddia edilir ama bunun da kanıtı yoktur. Mescid-i Haram’ın Kabe olduğunun kanıtının olmaması gibi..

Batılı araştırmacıların iddia ettikleri gibi Hicret uydurulmuş bir olay olabilir. Onlara göre bunun nedeni başlangıçta İslam’ın bir dinden ziyade Yahudi Mesihi bir mezhep görünümünde olması ve Emevi döneminde Hristiyanlarla yapılan polemiklerde bu eleştirinin alınmasıdır. Bilhassa Abdülmelik döneminde kendi inançlarını Hristiyanlığın haşmeti karşısında ezdirmemek ve eksikliklerini tamamlamak için çeşitli senaryolar düzenleyip geriye doğru projekte ettiklerini öne sürerler ki; tarihi kayıtlar ve kayıtsızlıklar bu iddialarını desteklemektedir. Örneğin 7. yüzyıl tarihi kayıtlarında İslam ve müslüman sözcükleri hiç geçmez. Bu Mesihi akımın mensuplarından “Haceriler” olarak bahsedilir.
Besmele, kelime-i tevhid, fatiha, hicret, Mekke, Medine, Kabe vs öğelerin sonradan oluşturulup dine katıldığı söylenir.  Muhammed’in efsaneleştirildiği, doğumundan peygamberliğine ve ölümüne kadar birçok anlatımın uydurma olduğu ileri sürülür.

Batılı İslam araştırmacıları, İlk dönem İslam Tarihinin, özellikle de İslam’ın doğuşunun ve fetihlerin, sadece İslamî literatüre değil, gayrimüslim kaynaklara ve bu arada arkeolojik bulgulara ve diğer tarihsel kalıntılara dayanarak yazılabileceği görüşünü ortaya atmışlardır. Michael Cook ve Patrica Crone özellikle Hagarism: The Making of thi Islamic World (Cambridge 1977) isimli, hacimli ve bol bibliyografyalı çalışmaları, üzerinde durulan konu açısından ilginç bir örnektir. Bu çalışmada bir Ermeni vakayinamesi, bazı Süryani kaynakları, Yahudi karşıtı Yakobi Risalesi, papa III. Leo’nun Ömer b. Abdülaziz’e gönderdiği bir mektup ve Kitab-ı Mukaddes’in Yaratılış bölümü gibi bazı gayrmüslim kaynaklarından hareketle ulaşılan sonuçlardan bazıları şunlardır: İslam, Sasaniler tarafından Filistin’den sürülen Yahudilerin Hicaz bölgesine gelişinden sonra orta-ya çıkan Hacerîler (Hagerine) adlı Mesihî bir mezhebin içinden çıkmıştır. Hz. Muhammed bu hareketin başına geçmiş, hareket içinde yer alanlar “Hacer’in soyundan gelenler” anlamında “Mu-hacirler” olarak anılmıştır. Hicret, Yahudi ve Arapların birlikte Kudüs’e yaptıkları sefer olup, Mekke’den Medine’ye hicret diye bir olay tarihen sabit değildir, bilahere uydurulmuştur. Kudüs’ün fethi sırasında Hz. Muhammed hayatta idi. Hz. Muhammed kendisini mesih ilan etmemiş, “mesih”in geleceğini haber vermiştir. el-Faruk lakabını almak suretiyle bu misyonu Hz. Ömer üstlenmiştir. Mekke başlangıçta kutsal şehir olarak kabul edilmiyordu, bunun yerine Kuzey Arabistan’da Bekke denilen bir yer kutsanıyordu. Mekke çok sonraları Abdülmelik zamanında içinde kutsal mabed bulunan bir şehre dönüştürülmüştür, keza aynı dönemde Kur’an kitap haline getirilmiş ve o zamana kadar hep “Muhacirler” olarak adlandırılan yeni hareketin mensupları “Müslümanlar” olarak anılmaya başlanmıştır.

İngilizce bilenler için:

HAGARISM

Siyer yazıcılığı ve batılı yaklaşımlar:

http://www.sonpeygamber.info/siyer-yaziciligi-uzerine