YUNUS EMRE DİVANINDAN

BİR GÖZ AÇIP YUMMUŞ GİBİ

Geldi geçti ömrüm benim, şol yel esip geçmiş gibi
Hele bana şöyle gelir, şol göz açıp yummuş gibi

*

İşbu sözü Hak tanıktır, bu can gövdeye konuktur
Bir gün ola çıka gide, kafesten kuş uçmuş gibi

*

Miskin âdem oğlanını benzetmişler ekinciye
Kimi biter, kimi yiter, yere tohum saçmış gibi

*

Bu dünyada bir nesneye, yanar içim, göyner özüm
Yiğit iken ölenlere, gök ekini biçmiş gibi

*

Bir hastaya vardın ise, bir içim su verdin ise
Yarın anda karşı gele, hak şarabın içmiş gibi

*

Bir miskini gördün ise, bir eskice verdin ise
Yarın anda karşı gele, hulle donun biçmiş gibi

*

Yunus Emre bu dünyada, iki kişi kalır derler
Meğer Hızır İlyas ola, âb-ı hayat içmiş gibi

 

*****

Aşıklara din ne hacet

Din-ü millet sorarısan aşıklara din ne hacet,
Aşık kişi harab olur, harab bilmez din-diyanet.

*

Oruç, namaz, gusül, hacc hicabdur aşıklara
Aşık ondan münezzeh Hassu’l-Havas içinde.

Kıl gibi köprüden Adem mi geçer

Kıl gibi köprü gerersin geç deyü
Gel seni sen tuzağımdan seç deyü

Ya düşer, ya dayanır, yahut uçar
Kıl gibi köprüden adem mi geçer.

 

BEN GELMEDİM DAVA İÇİN

Benim bunda kararım yok, ben bunda gitmeğe geldim

Bezirgânem metaım çok, alana satmağa geldim

*

Ben gelmedim dâva için, benim işim sevi için

Dost’un evi gönüllerdir, gönüller yapmağa geldim

*

Dost esrüğü deliliğim, âşıklar bilir neliğim

Denşürüben ikiliğim, birliğe bitmeğe geldim

*

Ol hocamdır ben kuluyum, Dost bahçesi bülbülüyüm

Ol hocamın bahçesine, şâd olup ötmeğe geldim

*

Bunda biliş olan canlar, anda bilişirlermiş

Bilişlüben Hocamla, halim arzetmeğe geldim

*

Yunus Emre âşık olmuş, Mafluka derdinden ölmüş

Gerçekl erin kapısında, canım arz etmeğe geldim

**

ÇIKTIM ERİK DALINA

Çıktım erik dalına, anda yedim üzümü

Bostan ıssı kakıyıp, der ne yersin kozumu

*

Uğruluk yaptı bana, bühtan eyledim ona

Çerçi de geldi aydır, hani aldın gözgünü

*

Kerpiç koydum kazana, poyraz ile kaynattım

Nedir diye sorana, bandım verdim özünü

*

İplik verdim cullaha, sarıp yumak etmemiş

Becid becid ısmarlar, gelsin alsın bezini

*

Bir serçenin kanadın, kırk katıra yüklettim

Çift dahi çekemedi, şöyle kaldı kazını

*

Bir sinek bir kartalı, salladı vurdu yere

Yalan değil gerçektir, ben de gördüm tozunu

*

Bir küt ile güreştim, elsiz ayağım aldı

Güreşip basamadım, gövündürdü özümü

*

Kafdağı’ndan bir taşı, şöyle attılar bana

Öylelik yola düştü, boza yazdı yüzümü

*

Balık kavağa çıkmış, zift turşusun yemeğe

Leylek koduk doğurmuş, baka şunun sözünü

*

Gözsüze fısıldadım, sağır sözüm işitmiş

Dilsiz çağırıp söyler, dilimdeki sözümü

*

Bir öküz boğazladım, kakladım sere kodum

Öküz ıssı geldi der,  boğazladım kazımı

*

Bundan da kurtulmadım, nideyim bilemedim

Bir çerçi de geldi der, kanı aldın gözgümü

*

Tosbağaya sataştım, gözsüz sepek yoldaşı

Sordum sefer nereye, Kayseri’ye âzimi

*

Yunus bir söz söylemiş, hiçbir söze benzemez

Münafıklar elinden, örter mâ’na yüzünü

**

HİÇBİR KİŞİ BİLMEZ BİZİ

Hiçbir kişi bilmez bizi biz ne işin içindeyiz
Ne hırsımız baydır bizim ne nefsimiz içindeyiz

*

Bir kimsenin devletine ta’nediben biz gülmeyiz
Ne münkiriz alemlere ne tersanın haçındayız

*

Biz bunun neliğin bildik dünyanın nesine kaldık
Arzumuz nefs için değil dünya teferrücündeyiz

*

Yunus aydır her sultanım özge şahım vardır benim
Ko dünya altın gümüşün ne bakur u tuncundayız

**

İLİM İLİM BİLMEKTİR

İlim ilim bilmektir
İlim kendin bilmektir
Sen kendini bilmezsin
Ya nice okumaktır

*

Okumaktan murat ne
Kişi hakkı bilmektir
Çün okudun bilmezsin
Ha bir kuru emektir

*

Okudum bildim deme
Çok taat kıldım deme
Eğer Hak bilmez isen
Abes yere yelmektir

*

Dört kitabın ma’nisi
Bellidir bir elifte
Sen elifi bilmezsin
Bu nice okumaktır

*

Yiğirmi dokuz hece
Okursun uçtan uca
Sen elif dersin hoca
Ma’nisi ne demektir

*

Yunus Emre der hoca
Gerekse bin var hacca
Hepisinden iyice
Bir gönüle girmektir

**

GEL GİDELİM DOSTA GÖNÜL

Bir karardan durmayalım
Gel gidelim dosta gönül
Hasretinden yanmayalım
Gel gidelim dosta gönü

*

Kılavuz ol gönül bana
Gel gidelim yârdan yana
Canım kurbandır canana
Gel gidelim dosta gönül

*

Kara haberin almadan
Can bedenden ayrılmadan
Azrail bizi bulmadan
Gel gidelim dosta gönül

*

Gerçek murada varalım
Yârin hatırın soralım
Yunus Emre’yi alalım
Gel gidelim dosta gönül

**

AŞKIN ALDIN BENDEN BENİ

Aşkın aldı benden beni, bana seni gerek seni

Ben yanarım dün ü günü, bana seni gerek seni

Ne varlığa sevinirim, ne yokluğa yerinirim

Aşkın ile avunurum, bana seni gerek seni

*

Aşkın aşıklar öldürür, Aşk denizine daldırır

Tecelli ile doldurur, bana seni gerek seni

Aşkın şarabından içem, Mecnun olup yola düşem

Sensin dün ü gün endişem, bana seni gerek seni

*

Sufilere sohbet gerek, Ahilere ahret gerek

Mecnunlara Leyla gerek, bana seni gerek seni

Eğer beni öldüreler, külüm göğe savuralar

Toprağım anda çağırır, bana seni gerek seni

*

Cennet dedikleri ne ki, bir kaç köşkle birkaç huri

İsteyene ver onları, bana seni gerek seni

Yunus-durur benim adım, gün geçtikçe artar ödüm

İki cihanda maksudum, bana seni gerek seni

**

SÖZLERİN ASLI

Ey sözlerin aslın bilen, gel de bu söz kandan gelir

Söz aslını anlamayan, sanır bu söz benden gelir

Söz karadan aktan değil, yazıp okumaktan değil

Bu yürüyen halktan değil, halık avazından gelir

*** ***

Ne elif okudum ne cim varlığındandır kelecim

Bilmeye yüzbin müneccim, taliim ne ıldızdan gelir

Şule bize aydan değil, Aşk eri bu soydan değil

Rızkımız bu evden değil, derya-yı ummandan gelir

*** ***

Biz bir bahane arada, Ayruk de elden ne gele

Hak cun emir eyler, Cana bu keleci andan gelir

Yunus bir dert ile ah et, Kahr evinde neyler rahat

Bu derde derman keffaret, bir ah ile suzdan gelir

**

SÖZ OLA KESE SAVAŞI

Sözü bilen kişinin, yüzünü ak ede bir söz

Sözü pişirip diyenin, işini sağ ede bir söz

Söz ola kese savaşı, söz ola bitire başı

Söz ola agülü aşı, yağ ile bal ede bir söz

*** ***

Kişi bile söz demini, demeye sözün kemini

Bu cihan cehennemini, sekiz cennet ede bir söz

Yunus şimdi söz yatından, söyle sözü gayetinden

Pek sakın o sah katından, seni ırak ede bir söz