İSLAM NASIL KURTULUR?

DİNDE DEVRİM

İslam hem Ortadoğu coğrafyasının hem de Türk dünyasının dini. Bu coğrafyada kalkıp da ne kimse yeni bir dinin yerleşmesini düşünebilir ne de dinsizliğin. Böyle bir şey kesinlikle mümkün değil. Belki Hristiyan misyonerlerin bu tür hayalleri olabilir ama beyhude kürek çekerler. Türk dünyasının da eski Göktengri dinine dönecek hali yok ya da İranlıların, Kürtlerin Zerdüştlüğü tekrar din edinmeleri mümkün değil. O yüzden İslamcılar rahat olsunlar, din elden gitmez. Bizim burada yaptığımız da felsefedir, münazaradır. 300-500 kişinin eleştirisi koca İslam dini için sivrisinek vızıltısı gibidir.

Peki ama hep böyle mi gidecek?

İslam, 1400 küsur sene önceki kültürü ve yasaları savunan bu gerici yapısından kurtulamayacak mı?

Emevilerin kurduğu Hadis dini ve bu dinin akıl dışı, bilim dışı nitelikleri daha ne kadar Müslüman halkları esir tutmaya devam edecek?

Toplumlar yasalarla yönetilir. Toplum düzenini sağlamada, suçları engellemede ve suç işlemeyi caydırmada yasalara en büyük destek dini inanç ve kurallardan gelir.
Kanunlar, bireyi yabancı gözlerden uzak kendi başına bulunduğu yerlerde kontrol etme imkânına sahip değildir. Kanunlar insanları disipline etme, yetiştirme ve sosyal hayatın ahengini teminde yeterli olmadığı için kişilerin manevî bir otorite altına alınması bilhassa geri kalmış ülkelerde önemli bir gereksinimdir. Bu otorite de ancak din olabilir. Din, hareketleri devamlı surette gözetleyen bir denetçiyi inananların beynine yerleştirmiştir.
Kanun adamlarının ve diğer insanların kontrolünden uzak yerlerde vicdana ve ahlâka uymayan bir davranışa yeltenileceği vakit, Allah’ın her şeyi gördüğünü ve bu tür hareketleri cezasız bırakmayacağını söyleyen din, bu davranışlara karşı engelleyici en önemli faktörlerdendir. Geçmişteki din savaşları, katliamlar, bilimi ve gelişimi engellemeler gibi olumsuzluklarının yanında dinin bu olumlu tarafı gözardı edilemez.
Aksi düşünüldüğünde, içinde bulunduğumuz şartlarda dini inanç ve kuralların olmadığı bir ortamda, sadece yasalarla kötülükleri önlemek, insanları iyilik yapmaya yönlendirebilmek ve suçların önüne geçmek  günümüz dünyasında imkansız gibidir. İlaveten yardımlaşma ve dayanışmayı sağlamada din en önemli faktördür.

Yine pragmatik olarak düşündüğümüzde dinin diğer önemli yararı vatan savunmasını ve ulusal birliği sağlamadaki etkisidir. Farklı etnik kökenlere sahip insanlar din birliği sayesinde tüm kışkırtmalara rağmen bağlarını koparmamaktadırlar.

Mümkün olduğunu varsaysak bile dinin kurum olarak yıkılması, insanların inançlarıyla özgür kılınması, “inancın Allah’la kul arasında kalması” non-teist kesimlerce yeterli görülse de insanın karakteristik yapısı gereği, uzun vadede bozulmaların, dejenerasyonun ve sapkın inançların yerleşmesi olasılığı nedeniyle, dinin en azından insanlık büyük aşamalar kaydedene kadar kurumsallığının sürdürülmesi gerekmektedir.

Ancak  dini  bir yönetim şekli olarak düşünenlerin organize olarak, demokrasiyi tehdit etmesi, çeşitli dini örgütlerin inançları sömürerek ve dini duyguları çıkarlarına alet ederek toplumsal sorunlara sebep olması, mezhep ve tarikatların, hadis ve sünnet adı altında dine ilaveler yapmasıyla dinin toplumu bölen, mezhep çatışmalarına sebep veren bir unsur haline gelmesi, gitgide artan dinsel şiddet ve terörün de etkisiyle, din toplumun kaygı duyduğu bir kuruma dönüşmüştür. Teokrasiyle yönetilen İslam ülkelerindeki anti-demokratik uygulamalar, insani olmayan ağır ve ilkel cezalar, insanların sürekli bir korku imparatorluğu altında yaşamaları, hoşgörüsüz ve bağnaz anlayışlar kendi toplumlarının gelişiminin önünde büyük bir engel olduğu gibi diğer ülkelerin toplumları için de bir tehdit unsuru olmaktadır.

Gerici bağnaz kesimlerin en büyük korkusu dinde reformdur, devrimdir. Çünkü böyle bir değişim din tüccarlarını yerle bir edecektir. Din üzerinden geçinen asalaklar asla böyle bir yeniliğe razı olmazlar. Bunların amentüsünde “hadisler ve sünnet” de vardır ve bunu topluma dayatıp dururlar. Öyle ki hadisleri reddedenleri kafirlikle suçlayacak kadar ölçüyü kaçırmışlardır. Ama giderek zayıflamakta, kan kaybetmekteler. Özellikle Türkiye’de İlahiyatçıların önemli bir kesimi bu bağnaz kesimden farklı düşünmekte ama bunların hışmından uzak durmak için açık açık konuşamamaktadırlar.

İslam’da yapılacak en büyük devrim ilk etapta sadece Kur’an’ın esas alınması olacaktır. Tabi tahrif edilmiş, uydurma hadislere göre yorumlanmış ayetlerin çağa göre yeniden yorumlanması gerekir. Hadislerin hiçbir bağlayıcı tarafı olmayacak şekilde kenara atılması, sadece yan kaynaklar olarak en sağlamları dikkate alınacak şekilde kullanımları sayesinde İslam sırtındaki en büyük ve zararlı yükten kurtulmuş olacaktır.  Kurtulan sadece İslam değil, İslam peygamberi de olacak, hadisler üzerinden İslam peygamberine giydirilmiş olan çeşitli abartılar, yüceltmeler, karalamalar ortadan kalkacaktır. Hadis hegamonyasından kurtulunduğunda Gazali’nin, Nursi’nin, Erzurumlu’nun, Süleyman’ın, Işık’ın, Mahmut hoca’nın, Esat hoca’nın, Cübbeli’nin yerini Farabi, Biruni, İbni Sina, İbni Rüşd, İbni Haldun, Muhammed İkbal, Seyyid Kutup, Ali Şeriati  vb. İslam alimleri ve din aydınları alacaktır. Sonrası kendiliğinden gelir zaten. Sindirilmiş, susturulmuş cevherler ortaya çıkar ve çağcıl yorumlarıyla İslam’ı yaşanılır bir din haline getirirler. Hurafelerden kurtulunur, ibadet gerçek anlamına kavuşturulur, insanlık yolunda adımlar atılır ve İslam silkinir, kalkınır. Diktatörlükler, krallıklar çöker, İslam halkları özgürlüğüne kavuşur. Buna reform-devrim demeyip Kur’an’a dönüş desinler, farketmez. Yeter ki şu karanlıklar biraz olsun aydınlığa kavuşsun. İşte o zaman bize de eleştirmek yerine destek vermek düşer. Tabi bahsettiğimiz Arap Baharı dedikleri emperyalistlerin çıkarları için yapılan sahte devrimler değil, Müslüman halkların yararına gerçek devrimlerdir. Ve bir gün mutlaka gerçekleşecektir.

Serdar Kaangil